«Λέω παραμύθια να ξορκίσω το κακό,
να γίνουν όλα μαγικά μ’ ένα χορό».
Η ποίηση του Σωκράτη Μάλαμα αποτυπώνει συλλογικές και υπαρξιακές αγωνίες με υπαινικτικό και δωρικό τρόπο. Σε πολλά από τα τραγούδια του, η αποστροφή του για τη μεγαλούπολη, η αποξένωση στις καθημερινές σχέσεις, οι διαψεύσεις και τα αδιέξοδα της σύγχρονης ζωής είναι εμφανείς. Άλλα κομμάτια υπερβαίνουν την ατομική εμπειρία και αποκτούν σχεδόν μεταφυσική διάσταση.
Βασικοί θεματικοί άξονες της ποιητικής βιογραφίας είναι η κοινωνική κριτική που ασκεί ο δημιουργός με τα τραγούδια του, η οπτική του για το «άστυ» σε μια εποχή διαρκούς κοινωνικής κινητικότητας, η βιωματική μαγιά και η ερωτική διάσταση των στίχων του. Παράλληλα, εξετάζονται ζητήματα σχετικά με το ελληνικό τραγούδι γενικότερα.
Στην προσπάθεια σύνθεσης του βιβλίου, ο Μάλαμας συνεισέφερε απαντώντας στις ερωτήσεις του συγγραφέα σχετικά με τα ευθύβολα τραγούδια του, που ενεργοποιούν τη σκέψη και τα συναισθήματά μας.