Ο Άγγελος ετοιμάζεται να αποφυλακιστεί έπειτα από είκοσι χρόνια, αλλά δεν νιώθει καμία χαρά. Φοβάται τη ζωή εκεί έξω. Ακόμα και στη φυλακή όμως υπάρχουν άνθρωποι που τον στηρίζουν, ενθαρρύνοντάς τον να γράψει την ιστορία του, για όλα όσα τον έφεραν ως εδώ.
Και κάπως έτσι ξεκινούν όλα…
Με ένα φύλλο χαρτί που θα ανοίξει σαν λευκό πανί, θα ταξιδέψει στα πιο άγρια κύματα του πόνου. Θα κατέβει στο υπόγειο της ψυχής του, θα ξεκλειδώσει τη σκουριασμένη πόρτα και θα αναμετρηθεί με τον βάναυσο πατέρα του, με την κακοποίηση της μητέρας και της αδερφής του, και τον Αλέξανδρο, τον φίλο που τον μύησε στον έρωτα, στη χαρά της ψευδαίσθησης αλλά και στις εξαρτήσεις και τον πόνο.
Το φως εναλλάσσεται με το σκοτάδι. Η ελπίδα με την απόγνωση. Οικογένειες σε διάλυση και νέοι άνθρωποι στα άκρα.
Το παρόν κοιτάζει κατάματα το παρελθόν ζητώντας εκδίκηση και δικαιοσύνη.
Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο σαν χάδι σε όλους αυτούς που δεν μίλησαν, δεν αντιστάθηκαν, φοβήθηκαν,
αιχμαλωτίστηκαν, κακοποιήθηκαν. Είναι η αγκαλιά μου σε όλους αυτούς.
Μέρος των εσόδων θα διατεθεί στην Εταιρία κατά της Κακοποίησης του Παιδιού, ELIZA
Οι άνθρωποι είμαστε σαν τα αυτοκίνητα στα φανάρια: άλλοι περνάνε με κόκκινο, άλλοι περνάνε με πορτοκαλί, άλλοι με πράσινο, υπάρχουν και κάποιοι που έχουν παρκάρει στη λωρίδα έκτακτης ανάγκης και μένουν εκεί για χρόνια βλέποντας απλά τα φανάρια να αλλάζουν χρώματα. Αν δεν βάλεις εσύ την ταχύτητα, αν δεν τολμήσεις, βαλτώνεις σε μια κινούμενη άμμο που σιγά σιγά σε καταπίνει χωρίς να το πάρεις χαμπάρι.
