Καστανιωτη Κάσκο

Θεσσαλονίκη, χειμώνας του ’95. Ένας μοναχικός σαραντάρης δικηγόρος, διαλυμένος από τις αποτυχίες και το αλκοόλ. Mια φοβισμένη κυρία με πράσινα μάτια και πολλά χρήματα. Ένας αδίστακτος βιομήχανος που όταν δεν εξοντώνει τους αντιπάλους του, προσεύχεται στο Άγιον Όρος. Mια ηλικιωμένη ποιήτρια που δεν βρίσκει πια λόγο να γράψει. Ένας ευτραφής γλεντζές που ισχυρίζεται ότι γνωρίζει το μυστικό της ευτυχίας. Mια απειλητική σκιά από το παρελθόν που όλο και μεγαλώνει. Kαι στο φόντο η υγρή πόλη, τραυματισμένη από ανεκπλήρωτους έρωτες, περίεργες αυτοκτονίες και ανεξιχνίαστα εγκλήματα.

Mια ασπρόμαυρη ιστορία με πρωταγωνιστές απελπισμένους ανθρώπους που δεν μπορούν να αλλάξουν το παρελθόν τους.

«Ένα από τα εμβληματικά αστυνομικά του 21ου αιώνα».

ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ, από τον πρόλογο του βιβλίου

«Ένα εξαιρετικό δείγμα του νέου αστυνομικού μυθιστορήματος, που κατάφερε επιτέλους να προσδώσει στη λογοτεχνία το κύρος που επί δεκαετίες τής αρνούνταν η κριτική».

ΤΙΤΙΚΑ ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΙΑ, Το Βήμα

«Μια ιστορία φτιαγμένη από τις ιστορίες πολλών ανθρώπων. Από ιστορίες που συμπλέουν, συγκρούονται και απομακρύνονται […]. Όλες μαζί μια μπάλα μπιλιάρδου που παίζεται από τον καιρό του Εμφύλιου ως σήμερα. Μια μπίλια χτυπάει μιαν άλλη, κι αυτή μιαν άλλη, κι αυτή επιστρέφει να χτυπήσει ξανά».

ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Ελευθεροτυπία (Βιβλιοθήκη)

«Ο Γκάκας έχει εξοβελίσει από την ιστορία του καθετί το πλεονάζον, με αποτέλεσμα το βιβλίο να συνδυάζει μια άριστα δουλεμένη πλοκή με εμβριθή ψυχογραφήματα […] Αναμφίβολα διαβάζεται απνευστί, όμως αυτό θα ήταν κρίμα διότι πιθανότατα να μας διαφύγουν οι λεπτές αποχρώσεις του».

ΛΙΝΑ ΠΑΝΤΑΛΕΩΝ, Διαβάζω

«Θα τολμούσα να γράψω πως με το Κάσκο ο Σέργιος Γκάκας έφερε την ποίηση μέσα στην αστυνομική λογοτεχνία […]  Ένα μυθιστόρημα που θα πρέπει να διαβάζεται και να διαβάζεται μέχρι το τέλος του κόσμου».

ΑΓΓΕΛΟΣ ΧΑΡΙΑΤΗΣ, Fractal